ΦΑΡΜΑΚΑ

ΠΕΙΓΟΝ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΗΝ ΤΑ ΑΦΗΝΕΙ ΣΤΑ ΝΤΟΥΛΑΠΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΝΤΕ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ 
Christos Sideris
Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού: Κάνουμε έκκληση για τα παρακάτω φάρμακα που δυστυχώς δεν μπορούμε να διαθέσουμε σε ασθενείς μας.

Prolia
Requipo 0.25mg
Lonocal
Avastin 750mg
Zomigon tabs 2.5mg
Risperdal 4mg
Reminyl 8mg
Ladose 20mg
Arimidex
Oxeda
OncoTICE
Evangio 10mg
Aerolin inhaler
Bicalutamide 50mg
Dexarhina spray
Maalox suspension (εναιώρημα, όχι χάπια)
Glucophage 1000mg 
Glucoplus 1000mg
Eucreas (50mg/850mg κ 50mg/1000mg)
Ritalin 10
Concerta
Copalia 5mg/160mg
Omacor
Creon 10,000
Iscover 75mg & 300 mg
Nexium 40mg
Mirapexin 0.18mg
Mixtard 30
Humulin M3
Humalog Kwik Pen Mix50
tb Thyro 4 0.1
Singulair 4 mg, 5 mg
Afrolin inh
Flixotide 125
Flixotide 50

Καρδιολογικά Φάρμακα

DIAMICRON 60 mg
DIAMICRON MR
BRILIQUE 90
EXFORGE (COPALIA, DAFIRO) 5/160 mg
LIPITOR (ATORVASTATIN, XANADOL, ZARATOR, ATROST, ATORSTAT, ATORLIP, ATORCHOL, LIPIGAN, BIGER) 10 mg / 20 mg / 40 mg
LESCOL 40mg
LESCOL XL 80 mg
CORENITEL 80/12.5 mg
CONCOR 10 mg

INERGY 10/20 mg 

EXFORGE HCT (COPALIA HCT, DAFIRO HCT)
5/160/12.5 mg
5/160/25 mg
10/160/12.5 mg
10/160/25 mg
10/320/25 mg

CRESTOR
10 mg
20 mg

Χωρίς τα παραπάνω φάρμακα οι ασθενείς δεν μπορούν να συνεχίσουν τη θεραπεία τους!

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
(ΔΕΥΤΕΡΑ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10:00-14:00) (ΤΡΙΤΗ 14:00-20:00) (ΤΕΤΑΡΤΗ 17:00-20:00)
(ΠΕΜΠΤΗ 14:00-20:00) (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17:00-19:00) (ΣΑΒΒΑΤΟ 10:00-15:00)
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 210 9631950
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΑΤΡΕΙΟΥ: εντός της πρώην Αμερικανικής βάσης
(δίπλα στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού, 200 μέτρα από την Τροχαία Ελληνικού)
Email mkiellinikou@gmail.com

χριστουγεννα με τον πατερα

χριστουγεννα με τον πατερα

από Anastasia Lagari, Σάββατο, 8 Δεκεμβρίου 2012 στις 7:17 μ.μ. ·

ΔημόσιαΦίλοιΜόνο εγώΠροσαρμογήΣτενοί φίλοιΣΥΛΟΓΟΙΔείτε όλες τις λίστες...ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΩΝ ΣΕΡΡΩΝΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΥΕΞΙΑΣ HERBALIFEΟικογένειαΠεριοχή Peiraeus, Attiki, GreeceεθελοντισμόςΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟΔΕΝ ΠΗΓΑΓνωστοίΕπιστροφή

Λατρευω την μοναξια μου της  κανω συντροφια με ενα ποτηρι κοκκινο κρασι,οι μνημες πλυμηριζουν τους  κροταφους μου,και  τα τα χερια κανουν κινησεις συναισθηματων.παιρνω μια μια χρονια τις γιορτες που περασαν απο την τροχια της ζωης μου,,,δυσκολευομαι να θυμηθω κατι με σφιγγει στο στηθος μου..θυμαμαι καθαρα τα τελευταια χριστουγεννα με τον μπαμπα μου να υπαρχει στην ζωη,,,αυστηρος απομακρος.... μα τι με κανει και οταν λεω το ονομα του κλαιω??τι μπορει να ειναι αυτο???δεν θυμαμαι αγγιγμα του..... πολυ μικρο το μυαλουδακι μου για να κρατησει την θυμηση του ,,ενα πραγμα κρατησα τον αερα της παρουσιας του ,αυτο το συνασθημα της  υπαρξης του...πολυ γλυκο ζεστο σταθερο.και ενα φιλι κατω απο το δεντρο με μια φωτογραφια να θυμαμαι εκεινα τα χριστουγεννα.δεν γυριζει ο χρονος πισω αυτο το κατρακυλισμα  ειναι απιστευτα οδυνηρο.θελω να του πω πως ειμαι πολυ υπερηφανη για αυτον.εδινε χωρις ορια,εδινε χωρις επιστροφη,εδινε με κινδυνο να ξεφυγει απο τα καθιερωμενα της οικοιγενειας εδινε και φωναζε.....καντο και προσερασε το μην σταθεις καντο ομως μην προσπερασεις χωρις να το κανεις.τα κυταρα μου ειναι δικα σου το αιμα μου ειναι ιδιο με το δικο σου ,,πως θα μπορουσα να γεννηθω διαφορετικη.......δε μου αφησες περιουσια .....υλικη ,βρηκα ομως στα κυταρα μου το δικο σου κυταρο και αυτο με φτανει...αυτα τα χριστουγεννα ειναι διαφορετικα ....απο επιλογη μου.θελω να προλαβω να δω....την ζωη μου.μεσα απο τα ματια μου ..εισαι εδω και μου φωναζεις .....ασε τα μεγαλα λογια κανουν θορυβο πολυ ...φυσηξε ανασα στην ανασα θα ακουστει σιωπη .

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΑΡΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΙΜΑΤΟΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΑΡΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΙΜΑΤΟΣ
JOHN VLON

Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η κυρία Τζοβάννα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο.
Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, διότι εκεί στην μπροστινή σειρά, βυθισμένο στο κάθισμά του ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μάνος Μανούσας. Η κυρία Τζοβάννα είχε παρακολουθήσει τον Μάνο την προ

ηγούμενη χρονιά και είχε προσέξει ότι ο Μάνος δεν έπαιζε καλά με τα άλλα παιδιά. Τα ρούχα του ήταν τσαλακωμένα. Πάντα φαινόταν ότι χρειαζόταν μπάνιο. Και ο Μάνος μπορούσε να είναι πολύ δυσάρεστος.
Στο σχολείο που δούλευε η κυρία Τζοβάννα έπρεπε να επιθεωρήσει του κάθε μαθητού το ιστορικό. Άφησε του Μάνου το ιστορικό να το διαβάσει τελευταίο. Όταν όμως διάβασε το ιστορικό που έγραφαν οι προηγούμενες δασκάλες έμεινε έκπληκτη!
Η δασκάλα της Α' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι ένα φωτεινό παιδί με έτοιμο πάντα το χαμόγελο. Κάνει τις εργασίες του σωστά και προσεγμένα, και έχει καλούς τρόπους. είναι χαρά να τον έχουμε κοντά μας».
Η δασκάλα της Β' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι άριστος μαθητής. Αγαπητός από τους συμμαθητές του, αλλά φαίνεται προβληματισμένος εξ αιτίας της μητέρας του που έχει μια ανίατη ασθένεια, η ζωή στο σπίτι θα είναι δύσκολη».
Η δασκάλα της Γ' δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του ήταν πολύ σκληρός και οδυνηρός για αυτόν. Προσπαθεί να κάνει καλά τις εργασίες του, αλλά ο πατέρας του δε δείχνει πολύ ενδιαφέρον. Η ζωή του σπιτιού σύντομα θα τον επηρεάσει εάν δε παρθούν ορισμένα μέτρα».
Η δασκάλα της Δ' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος έχει αποσυρθεί και δεν δείχνει ενδιαφέρον για το σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη».
Διαβάζοντας όλα αυτά η κυρία Τζοβάννα κατάλαβε το πρόβλημα και ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της. Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν οι μαθητές της της έφεραν χριστουγεννιάτικα δώρα. Όλα ήταν διπλωμένα σε πολύχρωμα χαρτιά με ωραίους φιόγκους, εκτός από του Μάνου. Το δώρο του ήταν άγαρμπα διπλωμένο σε μια καφετιά χοντρή σακούλα του μανάβη. Η κυρία Τζοβάννα δυσκολεύτηκε να το ανοίξει εν μέσω των άλλων δώρων. Μερικά παιδιά άρχισαν να γελάνε όταν έβγαλε από τη σακούλα ένα βραχιόλι που λείπανε μερικές από τις ψεύτικες αδαμάντινες χάντρες και ένα μπουκάλι ένα τέταρτο γεμάτο άρωμα. Αλλά έπνιξε τα γέλια των μαθητών καθώς είπε θαυμαστικά πόσο όμορφο ήταν το βραχιόλι φορώντας το στο χέρι της και βάζοντας μερικές σταγόνες στον καρπό του χεριού της.
Ο Μάνος έμεινε λίγο παραπάνω στο σχολείο στο σχόλασμα για να πει «κυρία Τζοβάννα σήμερα μυρίζατε όπως ακριβώς μύριζε η μαμά μου». Όταν έφυγαν τα παιδιά έκλαιγε για περίπου μισή ώρα. Από εκείνη την ημέρα η κυρία σταμάτησε να διδάσκει ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στο Μάνο. Καθώς δούλευε μαζί του το μυαλό του ζωντάνευε. Όσο πιο πολύ τον ενθάρρυνε τόσο πιο γρήγορα ανταποκρινόταν. Έως το τέλος του χρόνου ο Μάνος είχε γίνει ένα από τα πιο έξυπνα παιδιά της τάξης του, και παρόλο το ψέμα ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά το ίδιο η κυρία Τζοβάννα ευνοούσε τον Μάνο ιδιαίτερα.
Μετά από ένα χρόνο βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα της. Ήταν από τον Μάνο. Της έλεγε ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Πέρασαν έξι χρόνια πριν πάρει άλλο σημείωμα από τον Μάνο. Της έγραφε ότι τελείωσε το Λύκειο και ήταν τρίτος στην τάξη του, και ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.
Μετά τέσσερα χρόνια πήρε άλλο ένα σημείωμα που της έλεγε ότι παρόλο που τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα κατάφερε να επιμείνει και να συνεχίσει τις σπουδές του, και ότι σύντομα θα αποφοιτούσε από το πανεπιστήμιο με τις μεγαλύτερες διακρίσεις. Την διαβεβαίωνε ότι αυτή ήταν η πιο αγαπητή δασκάλα που είχε σε όλη του την ζωή.
Πέρασαν ακόμη τέσσερα χρόνια και έφτασε ακόμα άλλο ένα γράμμα. Αυτή τη φορά εξηγούσε ότι αφού πήρε το δίπλωμά του αποφάσισε να προχωρήσει πιο πολύ και να κάνει διδακτορικό. Στο γράμμα εξηγούσε ότι αυτή παρέμεινε η πιο καλή και αγαπητή δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Μα τώρα το όνομά του ήταν πιο μακρύ Dr. Εμμανουήλ Σ. Μανούσος.
Η ιστορία δεν τελείωνε εκεί. Υπήρξε ακόμη ένα γράμμα εκείνη την άνοιξη. Ο Μάνος της ανακοίνωνε ότι είχε γνωρίσει μια υπέροχη κοπέλα την οποία θα παντρευόταν. Της εξηγούσε ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει πριν μερικά χρόνια και αναρωτιόταν αν θα συμφωνούσε να παραβρεθεί στο γάμο και να καθόταν στη θέση της μητέρας του γαμπρού. Βεβαίως η κυρία Τζοβάννα δέχτηκε. Μαντέψτε! Στο γάμο φορούσε εκείνο το βραχιόλι που της είχε δωρίσει κάποια Χριστούγεννα - χρόνια πίσω. Ναι, εκείνο το βραχιόλι που έλειπαν οι ψεύτικες αδαμάντινες πέτρες. Και βεβαιώθηκε ότι φορούσε το ίδιο άρωμα που θυμόταν ότι φορούσε η μητέρα του Μάνου στα τελευταία τους Χριστούγεννα μαζί.
Όταν συναντήθηκαν αγκαλιάστηκαν με στοργή. Ο κύριος Μανούσος ψιθύρισε στο αυτί της κυρίας Τζοβάννας «Σας ευχαριστώ κυρία Τζοβάννα που πιστεύατε σε μένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με κάνατε να νιώθω σπουδαίος και μου δείξατε πως εγώ μπορούσα να διαφέρω».
Η κυρία Τζοβάννα με δάκρυα στα μάτια ψιθύρισε: «Μάνο μου λάθος κατάλαβες. Εσύ ήσουν που δίδαξες σε εμένα πώς να διαφέρω. Δεν ήξερα πώς να διδάσκω μέχρι που σε γνώρισα».
Σε παρακαλώ να θυμάσαι πως ό,τι κι αν κάνεις, όπου κι αν πας θα έχεις την ευκαιρία να αγγίξεις ή και να αλλάξεις τη σκοπιά, την άποψη ενός ανθρώπου. Και όταν το κάνεις σε παρακαλώ προσπάθησε να την κάνεις θετική.